eyvah eyvah 2...

ata demirer geçtiğimiz günlerde bir not defteri programında "eyyvah eyvah'ı hüseyin badem'in macerasının başlangıcı eyyvah eyvah 2'yi de macerasının sonu gibi düşünün yani ikisi aslında tek bir film." demişti. hakikaten de öyleymiş. hani öyle ilk filmde paranın belini kırdık hemen bir tane daha çekelim havası hiç yok filmde. ilkinin bittiği yerden devam ediyor ve verdiği tat da birebir aynı. yine aynı samimilikte, yine aynı sıcaklıkta. güzelliği de orada zaten. ata demirer'in o toprakları o insanları ne kadar sevdiği senaryonun her satırından anlaşılıyor. zaten kendisi "ne zaman bir boşluk bulsam o coğrafyaya kaçıyorum." demişti yine aynı tv programında. çok aşık oralara çok belli.

oyunculuklar ve sahneler birkaç yer dışında hiç aksamıyor. diyaloglar da öyle. yapmacık kalan bir yeri yok. içerdiği hikaye örgüsü yeşilçam'a selam çakıyor. bilindiği gibi ne çok şaşırtıcı şekilde ilerleyip seyirciyi alt üst etme çabası ne de ezber bozup akılda kalıcı olan bir hikaye örgüsü var. ama zaten buna kesinlikle ihtiyacı yok. zaten karakterler basmakalıp hikayeyi taşıyacak kadar orjinal. film o noktadan ilerliyor.

rahatlıkla gidin, seyredin, gülün diyebileceğim bir film. aynı zaman da seyretmekden keyif aldığım  devam filmleri arasında yer alıyor.