erikkkkkkkkk

benim için erik baharı bekleme sebebim gibidir.

erik mevsimi biter bitmez, "erik çıksa da yesek" demeye başlarım. en istikrarlı sevdadır ömrümdeki.

bıkıp usanmadan yediğim tek meyve nerdeyse. o ekşimsi tada bir de tuz eklenince dünyanın en muhteşem şeyi meydana geliyor. yemekten asla bıkmayacağım yegane meyve.

iş çıkışı   güzel erikler manavlarda yerlerini almıştır. sevinçlere boğulmuş durumdaydım. bugün eve gelirken aldım, yolda yıkamayı bekleyemeden elimle sile sile yedim. zaten vakti zamanında ağaçtan kopararak yerken de yıkıyor muyduk ki (aynı şey mi demeyin, biliyorum aynı şey değil de oluyor işte arada.)

iyi ki varsın annecim.....

kelimelerle anlatılmayan fedakarlık ve karşılıksız sevgiyi tarif et desen bana herhalde sadece anne derdim. anneler günün kutlu olsun...
 

hıdırellez

kıştan sonra gelen baharda, ölümden sonraki hayat gibi kıpır kıpır olan doğayı bahane olarak önüne katan insan bilmem kaç yıldır bıkıp usanmadan dileğini çizip bir köşeye, bir kağıda, bir mendili gül ağacının dibine, yani umuda gömer.

dileklere vesile olan bir bahar dokunuşu. bir mucizenin başlangıcıdır ya da yeniden güç bulabilmeye bir vesile. hiç değilse yüreğe umut doluşunu hissetmek adına iyi ki var olan.

bir umut işte..

umut ettim. umut ettin. umut etti. umut et..

çiçekli hırkalar...........

uzun bir aradan sonra tekrar merhabalar.

baharın bir türlü gelmediği bugünlerde ne zaman güneşli olacak ne zaman hava aydınlık olacak diye umut etmekten  başka bir şey yapamıyorum. umarım en yakın zamanda yaz gelir. güneşin sıcaklığını hissederiz.

havaların sürekli geçiş yaptığı bu aralar  çiçekli hırkaları fazlasıyla görmeye başladım, benim de bi tane olmalı:)