kıştan sonra gelen baharda, ölümden sonraki hayat gibi kıpır kıpır olan doğayı bahane olarak önüne katan insan bilmem kaç yıldır bıkıp usanmadan dileğini çizip bir köşeye, bir kağıda, bir mendili gül ağacının dibine, yani umuda gömer.
6 Mayıs 2011 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder